Discrimineert een woningcorporatie door een woning te weigeren?

Iedere woningzoekende heeft recht op een huurwoning. Maar een woningcorporatie mág een huurcontract weigeren. Zelfs als de woningzoekende ziek is en door die ziekte overlast bezorgt. Dat is geen discriminatie, zo blijkt uit een recente uitspraak.

Wat voorafging

Een woningzoekende stapte in 2017 naar het College voor de Rechten van de Mens omdat een woningcorporatie hem geen woning wilde toewijzen. (Zie mijn eerdere blog daarover.) De woningcorporatie wilde de woningzoekende niet huisvesten omdat hij niet open was geweest over zijn huurdersverleden. Bijkomend probleem was dat de man ziek was en daardoor overlast bezorgde. Pogingen van de woningcorporatie om de woningzoekende alsnog een woning aan te bieden, waren gestrand.

Tegenover het College voor de Rechten van de Mens beschuldigde de woningzoekende de woningcorporatie van discriminatie. Het College was van mening dat de woningcorporatie de man inderdaad had mogen weigeren. Maar oordeelde ook dat die het besluit om de woning te weigeren onvoldoende had onderbouwd en bovendien niet goed gecommuniceerd aan de woningzoekende. De conclusie: het besluit om de woningzoekende niet te huisvesten, is gebaseerd op zijn ziekte. En dat is in strijd met de Wet Gelijke Behandeling. Discriminatie dus.

De dagvaarding

Hoewel een uitspraak van het College niet bindend is, sommeerde de woningzoekende de woningcorporatie alsnog om hem een woning aan te bieden. De woningcorporatie deed nog een toenaderingspoging door te vragen om een goed behandelplan. Met dit plan zou de woningzoekende voldoende zorg ontvangen om zich als een goed huurder te kunnen gedragen. Maar ook het behandelplan dat volgde, vond de woningcorporatie te summier en dus kwam er geen huurovereenkomst.

De woningzoekende liet het er niet bij zitten en ging over tot dagvaarding, waarbij hij verwees naar de uitspraak van het College. Hij stelde: als de woningcorporatie mij geen woning aanbiedt, handelt ze onrechtmatig jegens mij. Om zijn vordering kracht bij te zetten, vorderde de woningzoekende ook nog eens dwangsommen van € 500,= per dag dat hij geen woning kreeg aangeboden. Bovendien wilde de woningzoekende de kosten die hij moest maken om zijn inboedel op te slaan, verhalen op de woningcorporatie.

Het verweer

Namens de woningcorporatie voerde ik verweer. Het staat een woningcorporatie in beginsel vrij om te bepalen met welke aspirant-huurders zij een huurovereenkomst sluit. Tenzij onder omstandigheden de weigering een woning te verhuren onrechtmatig is jegens de woningzoekende. De woningcorporatie meende dat het haar in deze zaak vrij stond om de woningzoekende een woning te weigeren. Uit onderzoek van de woningcorporatie bleek namelijk dat de woningzoekende naast de hiervoor besproken ontruiming eerder al via een gerechtelijke procedure was ontruimd uit een woning. En díe woning was hem toegewezen omdat hij op een ander adres overlast had bezorgd. De man had dus in tien jaar driemaal overlast veroorzaakt en dit verzwegen aan de woningcorporatie bij wie hij wilde huren. In de procedure bij het College van de Rechten van de Mens was dit niet bekend.

De uitspraak

De kantonrechter was het eens met het verweer van de woningcorporatie. Ze oordeelde dat het belang van de verhuurder om haar huurders een rustig woongenot te bieden en haar medewerkers te vrijwaren van overlast, zwaarder weegt dan het belang de woningzoekende een sociale huurwoning toe te wijzen. Ook moet een woningzoekende open zijn over zijn huurderverleden. Is hij dat niet, en blijkt dat hij een overlastveroorzaker is die eerder ontruimd is, dan kan een woning geweigerd worden. Tenminste, als de woningzoekende weigert een huurovereenkomst onder voorwaarden aan te gaan met een strakke woonbegeleiding. Ook als iemand ziek is en op basis van die ziekte overlast bezorgt, mag de woningcorporatie zulke strakke voorwaarden stellen. Dat is geen discriminatie en niet in strijd met de Algemene wet gelijke behandeling.