Hondenoverlast: ontruiming of gedragsaanwijzing?

De vier hondjes van een huurster terroriseren een flatgebouw. De dieren keffen, grommen en rennen heen en weer in de kleine woning. Als klap op de vuurpijl komen er regelmatig nestjes met puppy’s. Er moet ingegrepen worden. Via ontruiming of gedragsaanwijzing? Het verloop en de uitkomst van ‘mijn’ overlastzaak.

Niets hielp

De directe buren werden gek van de overlast omdat de honden met name tekeer gingen op de momenten dat de huurster niet thuis was. De huurster werkte ’s nachts en in de avonduren. De buren sliepen niet meer, andere buren vertrokken vanwege de overlast. De meldkamer van de politie hoorde de honden door de telefoon van de klagende buren blaffen. Gesprekken, afspraakbevestigingen, interventie van maatschappelijk werk, politie die langs de woning ging: soms bleef het even rustig, maar uiteindelijk barstte de overlast toch weer los. Kortom: niets hielp.

Als een corporatie overlastklachten binnenkrijgt, moeten die klachten onderzocht worden en als de corporatie inderdaad constateert dat er overlast is, dan moet er actie worden ondernomen. Doet ze dit niet, dan kunnen de klagende huurders zich beroepen op (bijvoorbeeld) huurprijsvermindering, dan wel bij de rechter afdwingen dat de verhuurder tot juridische actie moet overgaan tegen de overlastgevende huurder.

Ontruiming of gedragsaanwijzing?

De vraag in dit dossier was – en dat speelt in alle overlastzaken – moet er direct ontruiming gevorderd worden of is een gedragsaanwijzing voldoende? Een gedragsaanwijzing is een aanwijzing iets te doen of vooral niet te doen (de hond niet meer laten blaffen, geen junkbezoek meer ontvangen, geen omwonenden meer lastig vallen, enzovoort). Een gedragsaanwijzing is een minder zwaar middel omdat de huurder in dat geval in de woning mag blijven. De punt is echter hoe je in onderling overleg of via de rechter het gewenste gedrag afdwingt. Een dwangsom van € 500 per keer dat het ongewenste gedrag toch wordt vertoond levert vaak niets op omdat de huurder vaak geen geld heeft.

Niet iedere zaak leent zich daarom voor een gedragsaanwijzing: overlast van junks houdt gezien de praktijk niet snel op, terwijl overlast van blaffende honden en/of kraaiende hanen makkelijker op te lossen is. De honden kunnen naar een asiel en een haan zo nodig in de pan. Het vergt ook een flinke inspanning van behandelaars, corporatie, politie en omwonenden om de vinger aan de pols te houden bij een gedragsaanwijzing. Bovendien ligt de huurder onder een vergrootglas en zijn bij het eerste de beste misstapje de poppen aan het dansen.

Om die reden wordt toch vaak ontruiming verzocht waarbij soms voor of tijdens de procedure het Laatste Kans Beleid (nieuwe start op ander woningadres met strikte woonbegeleiding) wordt aangeboden.

Uitkomst procedure

De hondenzaak leidde tot ontruiming. Alle pogingen waren mislukt om in onderling overleg met een gedragsaanwijzing (afspraken over de hoeveelheid honden, geen geblaf in de nachtelijke uren) iets te bereiken. Het (nogmaals) aangeboden Laatste Kans Beleid werd door de huurder afgewezen. De kort geding rechter besloot dat de woning van de huurder – vooruitlopend op de uitkomst in de reeds gestarte bodemprocedure – alvast ontruimd kon worden. Met deze uitspraak kwam een einde aan tien jaar hondenoverlast.